Met Nonkel T in quarantaine

Met nonkel T samenleven is niet altijd eenvoudig. Samen met nonkel T in quarantaine gaan is al helemaal een uitdaging.

Wij vormen namelijk een onzichtbaar gezinnetje binnen ons gezinnetje – en die anderhalve meter afstand is aan nonkel T ook nooit besteed geweest. Hoe maken wij er het beste van ?

Nonkel T heeft de neiging de rollen graag om te keren; hij weer de meester en ik weer de slaaf, zoals toen we elkaar pas leerden kennen. Toen hij heel brutaal, als een virus – bij manier van spreken – mijn bestaan was binnen gedrongen en meteen begon wetten te stellen. Ik heb een hele reis moeten ondernemen om weer een vrij man te worden. Dat is me gelukt. Daarover gaat mijn verhaal Schaduw van geluid .

Deze dagen krast nonkel T weer regelmatig als een verontwaardigde hond met zijn pootjes aan de voordeur van mijn kot. Hij mag van de politie niet buiten spelen !

Ik ben geen hardvochtige mens; hij mag op de gang. Maar verder komt hij beslist niet. Dat heb ik hem wel geleerd, na al die jaren, voor de rest van onze jaren.

Ik denk tijdens deze bizarre tijden meer dan ooit aan mijn lotgenoten. Ik was er aan gewend geraakt om zowat elke vrijdag een drie-viertal van hen te ontmoeten, samen met professor Bart Vinck en diens luisterende oor en hart, om iedere keer weer  nieuwsgierig, verwonderd en geboeid een nieuwe On-gehoorde nonkel of tante T te leren kennen. Dat doet ons onnoemelijk veel deugd. Elkaars verhalen genezen ons. Onze eigen verhalen zijn onze eigen genezende kracht. Waarheid of verbeelding, dat maakt voor onze hersenen niet uit, als ze maar gerust gesteld worden.

Courage, iedereen. Soigneert uw eigen. En tot gauw.

Karel Vingerhoets